(1) منطقه لحیم کاری را تا حد امکان به حداقل برسانید تا از ترک ها جلوگیری و کاهش یابد و در نتیجه طول عمر ابزار بهبود یابد.
(2) استحکام جوش با استفاده از مواد جوشکاری با استحکام بالا و استفاده از تکنیک های لحیم کاری صحیح تضمین می شود.
(3) اطمینان حاصل کنید که مواد جوش اضافی پس از لحیم کاری به سر ابزار نچسبیده و سنگ زنی لبه را تسهیل می کند.این اصول با آنچه در گذشته برای ابزار آلیاژی سخت چند تیغه ای استفاده می شد، که اغلب دارای طرح های شیار بسته یا نیمه بسته بودند، متفاوت است.دومی نه تنها تنش لحیم کاری و وقوع ترک را افزایش داد، بلکه حذف سرباره را در حین لحیم کاری دشوار کرد و منجر به گیر افتادن بیش از حد سرباره در جوش و جدا شدن شدید آن شد.علاوه بر این، به دلیل طراحی نامناسب شیار، مواد اضافی جوش را نمی توان کنترل کرد و روی سر ابزار جمع شد و باعث ایجاد مشکلاتی در هنگام سنگ زنی لبه شد.بنابراین هنگام طراحی ابزار آلیاژی سخت چند تیغه باید توجه ویژه ای شود.
مواد جوشکاری باید هم با آلیاژ سخت لحیم کاری شده و هم با زیرلایه فولاد، ترشوندگی خوبی داشته باشد.
این باید استحکام کافی جوش را هم در دمای اتاق و هم در دمای بالا تضمین کند (زیرا ابزار آلیاژی سخت و قالب‌های خاص دماهای متفاوتی را در طول استفاده تجربه می‌کنند).
در حین اطمینان از شرایط فوق، مواد جوشکاری باید در حالت ایده آل دارای نقطه ذوب پایین تری برای کاهش تنش لحیم کاری، جلوگیری از ترک، افزایش کارایی لحیم کاری و بهبود شرایط کاری برای اپراتورها باشد.
مواد جوشکاری باید انعطاف پذیری خوبی در دمای بالا و دمای اتاق داشته باشد تا استرس لحیم کاری کاهش یابد.باید جریان پذیری و نفوذپذیری خوبی داشته باشد، این ویژگی به ویژه هنگام لحیم کاری ابزارهای برش چند تیغه آلیاژی سخت و اتصالات قالب آلیاژ سخت بسیار مهم است.
مواد جوشکاری نباید حاوی عناصری با نقطه تبخیر پایین باشد تا از تبخیر این عناصر در حین حرارت دادن لحیم کاری و تاثیر بر کیفیت جوش جلوگیری شود.
مواد جوشکاری نباید حاوی فلزات گرانبها، کمیاب یا عناصر مضر برای سلامت انسان باشد.
زمان ارسال: اوت-29-2023
